Read more
II Rzeczpospolita, odrodzona po latach niewoli, znajdowala sie w wyjatkowo trudnym polozeniu. Najwieksze zagrozenie stwarzala agresywna dzialalnosc sluzb specjalnych Niemiec i Zwiazku Sowieckiego, podejmujacych czesto wspolnie antypolskie akcje wywiadowcze, dywersyjne i propagandowe. Przeciwdzialanie temu utrudnialo geopolityczne polozenie Polski, niekorzystny ksztalt jej granic, zlozona sytuacja narodowosciowa i brak doswiadczonych kadr, a takze ograniczone fundusze przydzielane wywiadowi wojskowemu oraz cywilnym organom bezpieczenstwa. Pomimo to Oddzial II Sztabu Glownego WP skutecznie ograniczal antypolskie dzialania, paralizowal wiekszosc akcji szpiegowskich, sygnalizowal zblizajace sie zagrozenie wojenne. Kierownictwo wywiadu nie mialo jednak wplywu na decyzje czynnikow rzadowych dotyczace wezlowych zagadnien politycznych i wojskowych. Nadmierna wiara w trafnosc oceny sytuacji miedzynarodowej prezentowana przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych i jego nieufnosc do analiz przedstawianych przez organa wywiadu staly sie zrodlem zaskoczenia, a nastepnie porazki w konfrontacji z majacymi olbrzymia przewage dwoma agresorami.
