En savoir plus
Seria wydawnicza "Przywrocic Pamiec" ma przyblizyc wspolczesnemu spoleczenstwu publikacje zalozycieli ruchu skautowego, tworcow rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911-1939.
W Listopadzie 1918 roku, w chwili przelomowej, kazdemu harcerzowi nasuwa sie pytanie, co dalej byc powinno z harcerstwem?
Zycie wykazalo, ze druzyny mimo ciezkich chwil wojny bolszewickiej, jak zwlaszcza w lipcu 1920, istnieja i rozwijaja sie w dalszym ciagu, nastepuje zespolenie organizacji harcerskich calej Polski; stopniowo tworza sie nowe formy organizacyjne przyszlej pracy. Robota organizacyjno-formalnego ustalenia sie harcerstwa w znacznej mierze dokonywa sie. I gdy na wszelkich zjazdach dyskusje w tym wzgledzie scichaja, lub uderzaja na szczegoliki, na plan pierwszy wysuwa sie sprawa podstawowa - kierunek i tresc pracy.
Czy harcerstwo spelnilo swe zadanie z chwila przejscia do niepodleglosci? Mawiano dosc czesto, ze chocby go nie wykonalo, to dalej po ustaleniu niepodleglego bytu moze nastapic juz tylko ruina idei i sypanie sie w gruzy calosci harcerstwa. A jednak mlodziez garnie sie do organizacji i ta zyskuje na znaczeniu. Nie mozna dzialac bez programu i organizacja harcerska nie moze sie rozwijac bez wytycznych na przyszlosc. Harcerstwo, jak zreszta szereg pradow spolecznych dzisiaj, stoi wobec potrzeby tworczej, droge wskazujacej mysli.
