Read more
Eger biz namaz vakitlerini degil de dizi saatlerini dört gözle bekliyorsak...
Eger Peygamberin s.a.v. cocuklara kaslarini bile catmadigini biliyor ama bir yandan cocugumuzu dövüyor ve ona sövüyorsak...
Eger oruc tuttugumuzda hircin, kizgin, tahammülsüz oluyor ve cocugumuza Zaten orucluyum... diye baslayan cümleler kuruyorsak...
Eger cocugun oyununu bölmemek icin secdelerini uzatan Nebiye s.a.v. ragmen namazda önümüzden gecti diye cocugumuzu azarliyorsak...
Eger Hz. Ömerin adaletini anlatirken iki kardes arasinda adil olmayi basaramiyorsak...
Eger Hz. Osmanin hayasindan bahsediyor ama ahlaka aykiri görüntüleri televizyonla evimize davet ediyorsak...
Eger Hz. Alinin ilminden övgüyle bahsedip en son ne zaman kitap okudugumuzu bile hatirlamiyorsak...
Eger hatim üstüne hatim yapmamiza ragmen Kurani anlamak ve yasamak icin hic gayret sarf etmiyorsak...
Eger cocuklari camiden kovuyor, gerekce olarak da cocukluk sakimalarini gösteriyorsak
O zaman bir yerlerde yanlis yapiyoruz demektir.
Hatice Kübra Tongar, cocuklarimiza nasil bir anlayisla, ne zaman, hangi yöntemlerle, zorlamadan, sevdirerek ve oyunlar oynayarak nasil bir din egitimi verecegimizi adim adim anlatiyor.
