Read more
Hasan Aycinin, insan serüveninden beslenen cizgileri, kaynak bakimindan orijinal; hareket, durgunluk,
isikla gölgenin yansitimi, cizgisel softluk gibi teknik kurulus bakimindan da özneldir. Onun bilincindeki
simgeler, ilk insandan bugüne atilan köprüler; genis bir zaman dilimine yayilmis engin kaynaklardir.
Ömer Lekesiz
Sanat, Hasan Aycin icin, yasamaktir. Sanatiyla yasamaktir ama bu durum sanatin ulvilestirilmesi degil,
sanattan medet ve himmet ummak degil, sanati her seyin önüne koymak da degildir. Sanat sadece anlamak
ve anlatmaktan ibarettir; salt meselelerle birlikte yürüyebilme imkani veren bir asa hükmündedir.
Mete Camdereli
Hasan Aycinin, insani zorunlu olmadikca ciplak, yalin, basit olarak cizmesi, insana yüklenen bircok
ideolojik, kültürel, tarihsel yüklerden arindirma gayretinin bir sonucudur. Insan kendisiyle, ötekiyle ve
esyayla belli bir kültürel cercevenin icinden temas kurar. Verili bir dil bu temasin bicimini de belirler. Bu
yüzden Aycin, insani soyarak kendiyle, fitratiyla bas basa birakmayi dener. Insan soyundukca,
yalinlastikca, basitlestikce kendiyle, onu o yapan özle, hakikatle bas basa, yüz yüze kalacaktir.
Cemal Sakar
