Read more
Yunan tarihci Ksenophon tarafindan M.Ö. 360li yillarda yazilan ANABASIS Onbinlerin Dönüsü kitabina ait Türkce 8 ve Ingilizce 2 tercümenin tamamini okudugumuzda, örnegin Thomas CLARK tarafindan 1859da yapilmis Ingilizce tercümesinde SADECE Kerasus Giresun ve sakinleri Mossynoeciler hakkinda verilen su bilgiler dikkat cekidirHer biri ayri kaleler icindeki kasabalar, birbirinden yaklasik seksen stadion, bazilari daha fazla, bazilari daha az uzakliktaydi; ülke cok sayida yüksek dag ve vadi icerdigi icin ulasimin zorlastigi bu yerlerde, yüksek sesle seslenen insanlar, bir kaleden diger kaleye birbirlerini isitebiliyordu seslerini ulastirabiliyordu.Evet, M.Ö. 400lü yillarda da tipki bugünkü gibi cok derin vadilerden olusmus engebeli ve cok kesif bitki örtüsüyle kapli, üstelik bir de o dönemin sartlarinda birbirlerinden yaklasik 80 station 1 station 180 m, 80 station 80 x 180, yani 14,4 km uzakliktaki yerlesim yerlerinde yasayan insanlarin, yürüyerek yakinlasip konusmak yerine, bulunduklari yerden ayrilmadan cok yüksek sesler cikararak anlasmayi tercih etmeleri, cok mantikli ve inaniyoruz ki, ANABASISte verilen bilgi kesinlikle dogrudur. Ancak hemen belirtmek zorundayiz ki, bagirarak veya ciglik atarak cikarilan sesler, belirtilen bu denli uzak mesafelere kesinlikle ulasamaz. Cünkü Fransada yapilan arastirmada bagirma sesinin kus ucusu en fazla 200 metre, islik sesinin 700 m uzakliktan duyulabildigi belirlenmistir. Bu bilgi kapsaminda rahatlikla söyleyebiliriz ki, insanlarin hic alet kullanmadan cikarabildikleri en yüksek ses, bugün hala islik sesi ise, Giresunun M.Ö. 400lü yillardaki sakinleri Mossynoecilerin kaleler arasi iletisimde kullandiklari yüksek ses, kesinlikle islik sesiydi ve Giresunlular, islikla iletisimi, günümüzden en az 2500 yil önce kesfetmislerdi.Musa Genc S Alaaddin Yanardag
