Read more
Üstkurmaca teknigi -tekil örnekler düzeyinde kalsa da- Türk romaninin ortaya cikma evresinden itibaren kullanilmistir. Oguz Atayla birlikte teknige daha bilincli sekilde yaklasildigi, 1980-2000 araliginda ise üstkurmacalarin farkli alt kategorilerde incelenebilecek kadar cesitlenerek Türk romaninin ana aksina yerlestigi görülmüstür. Özellikle seksen sonrasinda edebiyat teorisindeki birikim üstkurmaca yazimini, üstkurmacalarin icerdigi kuramsal derinlik de edebiyat teorisini karsilikli olarak bicimlendirmistir. Roman teorisine ve tarihine gösterdikleri ilgi sayesinde üstkurmacalar, yetmislerin sonunda tikanma noktasina gelmis olan Türk romanina büyük bir acilim saglamistir. Bir yandan metinlerarasilik ve parodi yoluyla eski metinler yeni bir görünümle dolasima sokulurken bir yandan da roman sanatinin sinirlari zorlanarak yeni anlatim imkanlari yaratilmistir. Bu kitabin amaci 1980-2000 yillari arasinda yazilmis tüm üstkurmaca romanlarin tespitini yapmak degil; bu sürecte Türk romaninin yasadigi büyük degisimde üstkurmacanin payinin ne oldugunu iyi bicimde gösteren metinler üzerinden bir degerlendirme yapmaktir. Kitaba, üstkurmacanin kendine has özellikleri düsünülerek Romanin Kendini Kesfi ismi verildi. Konunun meraklisi olan tüm okurlar icin önemli bir kaynak
