Read more
Sanat tarihinin akademik bir disiplin haline gelmesinde Erwin Panofsky ve Heinrich Wölfflin ile birlikte önemli rol üstlenen Alois Rieglin yapisalci elestiri yöntemine yaptigi katkilar, onu günümüzde de sik sik basvurulan degerli bir kaynak kiliyor. Yirminci yüzyilin basinda yaptigi calismalarla gelistirdigi sanat terimleri ve yazdigi metinler, sanatta üslup arastirmalarindan kavramsal sanatin yapisal cözümlemesine kadar pek cok konuda kilit tasi olmaya devam ediyor.
47 yasinda hayata veda eden Rieglin kült eserlerinden Hollanda Resminde Grup Portreciligi baslikli kitabi, on yedinci yüzyil Hollanda resminde önemli bir yeri olan grup portreciligine odaklaniyor. Rembrandt, Frans Hals ve Bartholomeus van der Helst gibi sanatcilarin yaptiklari grup portrelerinden yola cikarak izleyicinin sanat eserleriyle iliskisine dair yorum getiren, izleyici öznenin varligindan yola cikarak ic ve dis tutarlilik kavramlarini temel alan Riegl sanat tarihine yepyeni bir bakis acisi kazandiran tespitleri, cogunlukla izleyiciyi merkeze alan günümüz sanatinin degerlendirilmesine de isik tutan bilgiler veriyor. Hem portredeki figürlerin hem de resmin izleyicisinin kompozisyonun tamamlanmasi icin birbirlerine ihtiyac duyduklarini belirten Riegl, grup portreciligi gelenegini üc ana döneme ayirarak bu ayrimlarin nasil olustugunu ve evrildigini de ayrintiyla acikliyor.
Sanat tarihcisi Usun Tükelin sunus yazisinda belirttigi gibi etkisi disiplinin sinirlarini asan yaklasimiyla Rieglin Hollanda Resminde Grup Portreciligi metni, portre betimi, acik yapit ve alimlama estetigi basta olmak üzere sanatin dilini anlamak isteyen her okura hitap ediyor.
