Read more
Sözlü kültüre ve dedelerin uygulamalarina dayandigi modern öncesi zamanlarda yol bir sürek binbir ilkesi ile ifade edilen Alevilik, birbirinden farkli pek cok uygulamalara kaynaklik edebiliyor ve bu, Aleviligin bir zenginligi olarak degerlendiriliyordu. yol tek oldugu sürece sürekteki farklilasmalar toleransla karsilanmistir. Ancak modernlesme ve sehirlesme sonrasi dedeligin sembolik bir figüre dönüsmesi ve ocaklarin neredeyse ortadan kalkmasiyla, sehirlerde olusan Alevi ekolleri arasinda artik bu farkliliklar birer zenginlikten cok, temsil ve otantiklik yarisinda birer araca dönüsmüstür. Daha önceleri var olan inancsal yakinlik ve uygulama farkliliklari, sehirlerde tektip uygulamalara dönüsmüs, siyasi yaklasim farkliliklari Alevi ekollerini birbirlerinden tamamen uzaga itmistir. Sehirlesme, modernlesme, göc gibi sürecler yolu cogaltirken, süregi tektiplestirmistir. Sehir ortaminda, geleneksel Alevilikten farklilasan bircok Alevilikler ortaya cikmistir. Tabiri caizse geleneksel Alevilikte bir olan yol bircok patikaya bölünmüstür. Modern dönemde farkli Alevi ekollerinin ortaya cikmasi ve her ekolün imkanlari ölcüsünde örgütlenmesi Aleviligi, kendi tabirleri ile cok merkezli bir yapi haline getirmistir. Bu cok merkezli yapinin tahlilinde anahtar kavram Ali figürüne yüklenen anlamdir. Zira genelleyerek söylersek; Alinin ne ve kim olduguna bagli olarak birbirinden tamamen farkli Alevi cemaatleri ortaya cikmistir.
