Read more
Yildiz Ramazanoglu edebiyat yolculuguna Cicekli Bir Boslukla devam ediyor. Bu öykülerde akisina kapildigimiz, icinde edilgenlestigimiz, kayboldugumuz sokaklar ve mekanlar geliyor önümüze. Hikayeleri okumak icin yavaslayip durunca bize hayati gösteren bir bosluk aciliyor. Hic kimsenin müdahil olmadigi bu bosluklarda kendimize dönüp bakabiliyoruz ancak. Kontrolden cikan hayatimizin dizginleri tekrar gelip elimize degiyor.
Aslinda bugüne kadar bir tek kiz arkadasi bile olmamis biri olarak belli belirsiz bir sehir imgesi vardi kafasinda. Yenilerde okudugu bir romandaki gibi güzel, zeki ve icli bir kiza rastlayabilecegi bir sehir. Beyaz Gecelerdeki gibi issiz sehrin köprüsünde aglayarak onu bekleyen biri. Sonra üniversitede ne okursa okusun, buradan dünyayi kurtaracak fikirler cikarabilmeliydi. Hakca paylasim ugruna gerekirse yoksulluga, yoksunluga, yalnizliga gögüs gerebilmeliydi. Yüce gönüllü arkadaslar bulunan bir bölüm lazimdi ona. Hayir Sehir ya da meslekten önce onu ucuracak, zihnini acacak bir ortam gerekti ruhuna. Bütün tercihleri doldurmak zorunda degiliz, bak listemiz söyle olustu... cümlesi duvarlara carparken Erdemin akli yatisir gibi oldu.
