Mehr lesen
Celem ksiazki jest ukazanie sytuacji zydow na chrzescijanskim i muzulmanskim Bliskim Wschodzie takiej, jaka w drugiej polowie XII wieku ogladal Beniamin z Tudeli podczas swej wedrowki, na tle jurydycznego uregulowania statusu ludnosci zydowskiej w prawodawstwie poszczegolnych krajow. Rozprawa nie ma jednak charakteru czysto komparatystycznego; nie pretenduje do udzielenia odpowiedzi na pytanie, pod czyim panowaniem - chrzescijanskim czy muzulmanskim - zydom zylo sie lepiej. Zmierza natomiast do wykazania prawdziwosci tezy o istnieniu glebokiego rozdzwieku miedzy litera prawa a jego nieskutecznoscia, zarowno na niekorzysc, jak i na korzysc ludnosci zydowskiej.
Oprocz wnikliwie przedstawionej sytuacji prawnej spolecznosci zydowskiej, a takze kilku innych drobiazgowo omowionych zagadnien, w pracy odmalowany zostal widziany przez podroznika ciekawy i pelen barwnych szczegolow obraz swiata Bliskiego Wschodu - jego obyczaje, warunki zycia, gospodarka i polityka oraz sprawy spoleczne: bogactwo i bieda, rzadzacy i rzadzeni. Mozna wiec rzec, ze ksiazka ta ma potrojna wartosc: przybliza postac podroznika Beniamina z Tudeli i jego dzielo, dotad nieprzetlumaczone w calosci na jezyk polski; wnikliwie przedstawia i analizuje polozenie diaspory zydowskiej w wiekach srednich, majac za podstawe swiadectwo naocznego obserwatora, postawionego w sytuacji spotkania z Innym; wreszcie - wzbogaca wiedze czytelnika o swiecie Bliskiego Wschodu w XII wieku.
