Mehr lesen
Bu kitapta söz konusu edilen, romantizm ve romantikliktir. Romantizm bir dönemdir; romantiklik ise bu dönemle sinirli olmayan tinsel bir tavirdir. Bu tavir romantizm döneminde en mükemmel ifadesini bulmustur, ama bu cagla sinirli degildir; romantiklik bugüne kadar sürmüstür. Sadece Almanlara özgü bir olgu da degildir, ama Almanyada özel bir bicim kazanmistir, öyle ki Alman kültürü yurt disinda bazen romantizmle ve romantiklikle özdeslestirilir.
Romantiklik, onu ayni zamanda asmak isteyen Heinede oldugu kadar, arkadasi Karl Marxta da bulunur. 1848 Mart Devrimi öncesindeki dönem, romantikligi politikaya, ulusal ve sosyal düslere akitmistir. Sonra romantik olmak istemeyen, ama Dionysosun müritleri olarak yine de romantik olan Richard Wagner ve Friedrich Nietzsche. 1900 civarindaki genclik hareketi dizginsizce romantikti. 1914te savas baslangicinda Thomas Mann ve digerleri, Almanyanin romantik kültürünü Bati uygarligina karsi savunmalari gerektigine inaniyordu. 20li yillarin huzursuzlugu, romantik heyecanlar, enflasyon azizleri, tarikatlar ve cemiyetler, hacilar icin uygun bir zemindir; herkes büyük anin, politik kurtulusun gelisini beklemektedir.
Romantik ruhun yapisi cok cesitlidir, müzikseldir, arayistadir ve arayicidir, gelecegin ve gecmisin derinliklerini, gündelik seylerdeki sürprizleri, asiriliklari, bilincdisini, düsleri, cilginligi, tefekkürün labirentlerini sever. Romantik ruh oldugu gibi kalmaz, dönüsmektedir ve celiskilidir, özlemli ve kiniktir, hem anlasilmazliga asiktir hem halkcidir, alayci ve coskuludur, kendini begenmis ve sokulgandir, bicimin bilincindedir ve onu dagitmaktadir. Yasli Goethenin dedigi gibi, romantiklik hastaliktir. Ama o da romantiklik olmadan edememistir.
